- seni zorlayan tek bir şey, aynı zamanda seni sen yapan tek şeydir.

Bambaşka bir duyguyu ilk kez tatmış olmak unutamamayı da beraberinde getiriyor. Senin sözlerine ilk bu tatta inanmaya başlamıştım.Yıllarca başkalarının penceresiz bir odaya hapseden cümlelerinin arasında, senin cümlelerin uzak ve özlenen yerlerin vaadiydi. Olmadığında dahi, bütün ruhunla kendini sevdirebiliyor olmana hayranım. Seni tam anlamıyla bilmenin arkasında hep seni sevmek gizli. Çocukluğun en çok yaraları hatırlanırmış, sen yaşanan bütün çocukluk yaralarından, yaşamadığım güzel bir anıyı uydurup bana inandıransın.Yalnızlık kılığıyla oturduğum bir masada yalnızca seninle kalabalıklaştığım zamanları özlüyorum ve "unutmak" burada da imkansız. Sen bir uykuya kendini bıraktığında, dünyanın kepenklerini indirişini dahi gördüm. Hatıran gece boyunca yanımda. Gülüşün gündüzü getiriyor. Anlatılan bütün destansı aşk hikayelerine karşın sana âşık olduğumu anladığım ilk an, yeşil biberleri ince ince doğruyordum. Bir an da aklıma gelişin biberleri doğramayı bitirdikten sonra son bulmadı elbette. Suladığım çiçeklere kadar nasıl girdiğini bilmiyorum. Denemeye kalktığım bir kalemin ucundan adının kağıda bir anda dökülüşüne, yaz akşamlarının serinliğine kadar nasıl girdiğini inan bilmiyorum. Sevgini hiçbir kelimenin karşılamayacağını fark ettiğin an gülüşünü saklamaya başladın. Bundan daha iyi bir "seni seviyorum" yoktu. Birbirimizle konuşmaya başladığımız an yaşadığımız yüzyıldan sıyrılıp, her şeyin güzel olduğu o dünyanın tam ortasındaydık. İşte bu yüzden, gerçeklerle yaşamayı bir türlü öğrenemediğim için senin düşüncenle yaşamak beni ayakta tutuyor. "Ben buradayım, varım" diyenlere inat, yokluğunla dahi yanımda varlığını onlardan daha çok hissettirdiğin için seni asla unutmayacağım.